به که گویم

به که گویم غم این قصه ویرانی خویش.......

غم شبهای سکوت و دل بارانی خویش........

گله از هیچ ندارم نکنم شکوه ز کس.........

که شدم بنده پابسته پیشانی خویش.......

همه شب فکر همینم غزلی تازه کنم.........

من شاعر بروم سوی غزلخوانی خویش........

به کدامین گنه اینگونه مجازات شدم...........

همه دم نالم وسوزم ز پشیمانی خویش.........

من ازین پس شده ام شاعر و گویم همه شعر........

غزل چشم تو و شرح پریشانی خویش

حافظه

دلتنگم ولی نمیدانم دلتنگ که. . .
عاشقم ولی نمیدانم عاشق که . . .
دوستش میدارم ولی نمیدانم کیست؟!
حاضرم خود را فدایش کنم ولی نمیدانم کیست؟!
فقط ثانیه ای از آن لحظه به یاد می آورم
به او گفتم دوستت می دارم
حاظرم خود را فدایت کنم
او عصبانی شد
و با قطعه سنگی به سرم زد
و مرا تنها گذاشت
تنهای تنها
و از آن پس حافظه خود را
به یک قطعه سنگ کوچک سپردم!!!

اولین بار

اولینــــــــــــــ بآر نیستـــ کهــ گریهـــ میکنمــــ...
امـــــآ اولینـــــــــ بآر استـــــــــــــــــ
کهـــ گریهـــ آراممــــــــــ نمیکنــــــــــــــــــــــد....!

خــدایـا ...

خــدایـا ...

هـیچ می دانی که همـیشـه بــه مــوقع

بـه دادِ دلـم تـو می رسی ؟؟!

آنـجا که خـسته ام ..

آنـجا کـه دل شکـسته ام ..

آنــجا که ازهـمه ی عــالم و آدم گـسستـه ام ..

همـیشه تـو هـمان دسـتی هسـتی

که مـی گـیری از دلـم غـبارِغـمهـا را،

خـــــدایِــا..... ســپــاس

کاش میفهمیدی

کاش می فهمیدی،



برای این که تنهایم ، تو را نمی خواهم!!!



برعکس...



برای این که میخواهمت ، تنهایم...!